Toto บ้านพิพิธภัณฑ์แห่ง Insadong
อินซาดงเป็นย่านที่ไกด์บุ๊กเขียนไว้ว่า เป็นแหล่งขายของแอนทีค แล้วก็แหล่งรวมแกลเลอรี่ศิลปะ
ฟังดูเหมือนไม่น่าสนใจมากเท่าไหร่ แต่พอดีว่าที่พักอยู่ใกล้ถนนเส้นนี้ชนิดเดินถึง และไปอ่านเจอใน 'เกาหลีกุ๊กกิ๊กไกด์' ว่าถนนเส้นนี้มีอะไรเจ๋ง ๆ อย่าง Ssamziegil อยู่ ก็เลยคิดว่าไปย่านนี้ซะหน่อยคงไม่เสียหลาย
ระหว่างที่เดินเล่นกันอยู่บนถนนอินซาดง ใครสักคนชี้ให้ดูร้าน ๆ หนึ่งซึ่งมีแต่ของเล่นเต็มไปหมด
ตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นร้านของเล่น ก็เลยกรูเข้าไปที่ร้านนี้กัน แต่ปรากฏว่า คุณลุงที่นั่งเฝ้าอยู่ในร้านพูดเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงเกาหลี (มาก) ซ้ำไปซ้ำมากับพวกเราว่า
"One thousand won"
ร้านอะไรกันเนี่ย ต้องเสียเงินด้วย?
แต่ในที่สุด ก็ถึงบางอ้อ ว่าที่นี่เป็นมิวเซียมเล็ก ๆ ไม่ใช่ร้านของเล่นอย่างที่เข้าใจ
และเนื่องจากค่าเข้าชมเค้าก็ไม่ได้แพงอะไร (ตอนนั้นประมาณ 28 บาท) เลยควักแบงก์พันวอนให้ลุงแต่โดยดี
ที่นี่ถึงพื้นที่จะไม่กว้างมาก แต่รายละเอียดสูง (แอบรกนิดหน่อย) และต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะดูทั่ว ซึ่งในนั้นก็มีทั้งของเก่ามาก และของที่ไม่เก่านัก แต่ดูแล้วได้ความรู้สึกประมาณไปเที่ยวบ้านพิพิธภัณฑ์ ของคุณเอนก นาวิกมูล
บางชิ้นเค้าก็โชว์เฉย ๆ แต่ที่ขายก็มี...ส่วนมากจะเป็นของที่ทำเลียนแบบของเก่า อย่างพวกโปสการ์ด ตุ๊กตากระดาษ สมุด
ที่เห็นได้ชัดคือ อิทธิพลของวัฒนธรรมญี่ปุ่น ที่มีต่อประเทศเกาหลี (เช่นเดียวกับประเทศไทย) โดยเฉพาะการ์ตูนญี่ปุ่น
ฉะนั้นก็เลยไม่แปลกที่ฉันจะอินไปกับของในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ได้ไม่ยาก เพราะตัวเองก็เกิดทันของเหล่านี้เหมือนกัน...(แปลว่าแอบแก่)
ไม่นึกว่าคนเกาหลีจะชอบ ใช้ และเล่น เหมือนกับเราเลยแฮะ
กล่องดินสอ ปาร์แมน
การ์ตูนแคนดี้
โตโตโร่สังกะสี
กันดัม
เสียดายก็แต่คุณลุงที่เฝ้าร้าน (เจ้าของ?) พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้เลยคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่คนเกาหลีก็มีมุมกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่นั่นแหละ
เนื่องจากพวกเราเดินอยู่ในนั้นนานมาก คุณลุงเลยชวนน้องสาวคนหนึ่ง (ซึ่งบอกว่าไม่อยากจ่ายเงินเข้ามาดู แต่ขอนั่งรอตรงทางเข้า) มาคุยแก้เบื่อ
คุณลุงเดินไปที่ลูกโลกสีทอง (หนึ่งในของสะสม) แล้วชี้ที่ประเทศเกาหลี ทำนองว่าแกอยู่ที่นี่ แล้วให้คุณน้องชี้บ้าง ว่าตัวเองมาจากที่ไหน...แหม นี่ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นลุง ก็คงจะไม่ต่างอะไรจากฉากกุ๊กกิ๊ก ๆ ในหนังรักเกาหลีเลยล่ะนะ ;)
Where : เดินเข้าถนนอินซาดงมาจากด้านสถานี Anguk ร้านจะอยู่ขวามือ ซึ่งต้องสังเกตดี ๆ เพราะร้านนี้จะอยู่บนชั้น 2
ฟังดูเหมือนไม่น่าสนใจมากเท่าไหร่ แต่พอดีว่าที่พักอยู่ใกล้ถนนเส้นนี้ชนิดเดินถึง และไปอ่านเจอใน 'เกาหลีกุ๊กกิ๊กไกด์' ว่าถนนเส้นนี้มีอะไรเจ๋ง ๆ อย่าง Ssamziegil อยู่ ก็เลยคิดว่าไปย่านนี้ซะหน่อยคงไม่เสียหลาย
ระหว่างที่เดินเล่นกันอยู่บนถนนอินซาดง ใครสักคนชี้ให้ดูร้าน ๆ หนึ่งซึ่งมีแต่ของเล่นเต็มไปหมด
ตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นร้านของเล่น ก็เลยกรูเข้าไปที่ร้านนี้กัน แต่ปรากฏว่า คุณลุงที่นั่งเฝ้าอยู่ในร้านพูดเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงเกาหลี (มาก) ซ้ำไปซ้ำมากับพวกเราว่า
"One thousand won"
ร้านอะไรกันเนี่ย ต้องเสียเงินด้วย?
แต่ในที่สุด ก็ถึงบางอ้อ ว่าที่นี่เป็นมิวเซียมเล็ก ๆ ไม่ใช่ร้านของเล่นอย่างที่เข้าใจ
และเนื่องจากค่าเข้าชมเค้าก็ไม่ได้แพงอะไร (ตอนนั้นประมาณ 28 บาท) เลยควักแบงก์พันวอนให้ลุงแต่โดยดี
ที่นี่ถึงพื้นที่จะไม่กว้างมาก แต่รายละเอียดสูง (แอบรกนิดหน่อย) และต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะดูทั่ว ซึ่งในนั้นก็มีทั้งของเก่ามาก และของที่ไม่เก่านัก แต่ดูแล้วได้ความรู้สึกประมาณไปเที่ยวบ้านพิพิธภัณฑ์ ของคุณเอนก นาวิกมูล
บางชิ้นเค้าก็โชว์เฉย ๆ แต่ที่ขายก็มี...ส่วนมากจะเป็นของที่ทำเลียนแบบของเก่า อย่างพวกโปสการ์ด ตุ๊กตากระดาษ สมุด
ที่เห็นได้ชัดคือ อิทธิพลของวัฒนธรรมญี่ปุ่น ที่มีต่อประเทศเกาหลี (เช่นเดียวกับประเทศไทย) โดยเฉพาะการ์ตูนญี่ปุ่น
ฉะนั้นก็เลยไม่แปลกที่ฉันจะอินไปกับของในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ได้ไม่ยาก เพราะตัวเองก็เกิดทันของเหล่านี้เหมือนกัน...(แปลว่าแอบแก่)
ไม่นึกว่าคนเกาหลีจะชอบ ใช้ และเล่น เหมือนกับเราเลยแฮะ
กล่องดินสอ ปาร์แมน
การ์ตูนแคนดี้
โตโตโร่สังกะสี
กันดัม
เสียดายก็แต่คุณลุงที่เฝ้าร้าน (เจ้าของ?) พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้เลยคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่คนเกาหลีก็มีมุมกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่นั่นแหละ
เนื่องจากพวกเราเดินอยู่ในนั้นนานมาก คุณลุงเลยชวนน้องสาวคนหนึ่ง (ซึ่งบอกว่าไม่อยากจ่ายเงินเข้ามาดู แต่ขอนั่งรอตรงทางเข้า) มาคุยแก้เบื่อ
คุณลุงเดินไปที่ลูกโลกสีทอง (หนึ่งในของสะสม) แล้วชี้ที่ประเทศเกาหลี ทำนองว่าแกอยู่ที่นี่ แล้วให้คุณน้องชี้บ้าง ว่าตัวเองมาจากที่ไหน...แหม นี่ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นลุง ก็คงจะไม่ต่างอะไรจากฉากกุ๊กกิ๊ก ๆ ในหนังรักเกาหลีเลยล่ะนะ ;)
Where : เดินเข้าถนนอินซาดงมาจากด้านสถานี Anguk ร้านจะอยู่ขวามือ ซึ่งต้องสังเกตดี ๆ เพราะร้านนี้จะอยู่บนชั้น 2
Comments