นั่งรถเมล์เกาหลีแสนสุขใจ

อ่านเรื่องรถเมล์กรุงโซลในหนังสือของมาดามวาซาบิ (มาดามวาซาบิตะลุยแดนกิมจิ โดย โยโกะซัง) แล้วก็นั่งขำอยู่คนเดียว

ในนั้นคุณโยโกะบอกว่า รถเมล์เกาหลีเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก จอดไม่ตรงป้ายบ้าง ซิ่งเกินไปบ้าง ปิดประตูรถเร็วจนโดนประตูหนีบบ้าง ซึ่ง...อ่านแล้วขำว่าทำไมเหมือนรถเมล์กรุงเทพฯได้ขนาดนั้นนะ

แต่พอไปสัมผัสจริง ๆ แล้ว ฉันว่ารถเมล์เกาหลีก็ยังดีกว่ารถเมล์กรุงเทพฯตั้งเยอะ (เยอะมาก)

เริ่มจากก่อนไป เราสามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับหมายเลขรถ แล้วก็สายรถเมล์ได้ล่วงหน้าจากอินเทอร์เน็ต ข้อมูลละเอียดขนาดรู้ชื่อป้ายรถเมล์ได้ทุกป้ายเลย (เว็บไซต์รถเมล์เกาหลี)

ไปถึงแล้ว เราก็ยังหาข้อมูลได้ที่ป้ายรถเมล์ (มีการบอกสายรถที่จอดป้ายนั้น ๆ อย่างชัดเจน แถมเส้นทางเดินรถด้วย)

ขึ้นรถไปแล้ว ก็มีเสียงประกาศภาษาอังกฤษให้ด้วย ว่าป้ายนี้อะไร ป้ายหน้าอะไร (คล้าย ๆ เสียงประกาศบนรถไฟฟ้า)

การจ่ายค่ารถก็ง่ายเพราะใช้บัตรครอบจักรวาลอย่าง T-Money (ที่นักท่องเที่ยวมักจะซื้ออยู่แล้ว)
ส่วนจะแปะบัตรตอนขึ้นแล้ว ตอนลงต้องแปะอีกรึเปล่า อันนี้ก็ยังสับสนอยู่ (ฮา)
เคยเอาบัตรไปใช้กับรถเมล์นอกกรุงโซล (นอกโซลก็ใช้ได้ด้วย!) ตอนไป Petite France ลุงคนขับบอกว่าให้แตะตอนลงด้วย เอ้า...แตะก็แตะ (แต่บางทีก็ไม่เห็นเค้าแตะกันเลยนี่นา)

เรื่องน่ารู้ก็คือ รถเมล์เกาหลีแต่ละสีก็จะมีลักษณะการวิ่งแตกต่างกันด้วย เช่น สีเหลือง จะวิ่งวนเป็นวงกลมและมีหมายเลขแค่ 2 หลัก ส่วนรถเมล์สีเขียวจะใช้เลข 4 หลัก...ได้ข่าวว่ากว่าจะลงตัวแบบนี้ เขามีการรื้อระบบสายรถเมล์ใหม่ทั้งหมดเลยละ (เพื่ออะไรที่ดีกว่า มันก็ต้องกล้าเปลี่ยนแปลงบ้าง)

คิดจะโปรโมตบ้านเมืองให้เป็นเมืองท่องเที่ยว มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ (แล้วไม่ใช่อยากให้แค่นักท่องเที่ยวที่สะดวก คนบ้านตัวเองก็ได้รับความสะดวกไปด้วย)

Links :
เว็บรถเมล์เกาหลี
วิธีขึ้นรถเมล์