หนีตาม 一枝梅 (Iljimae)

The Return of Iljimae* เป็นซีรี่ส์เกาหลีแนวย้อนยุคที่เล่าเรื่องราวของซูเปอร์ฮีโร่ในสมัยโชซอนที่ผดุงความยุติธรรมด้วยการปล้นบ้านขุนนางฉ้อฉลมาช่วยคนจน--พล็อตเรื่องดูเฉย ๆ เชย ๆ แบบนี้แหละ แต่แค่หยิบตอนแรกมาดูก็พบว่า The Return of Iljimae เปิดเรื่องได้เท่ห์มาก ๆ (ถึงขนาดคิดว่าหยิบมาดูผิดเรื่อง) และก็ชวนให้ตามติดชนิดที่อดใจไม่ดูตอนต่อไปไม่ได้

ที่เรื่องราวของอิลจิแมดูสนุกได้ไม่ยาก เพราะมันมีเคมีของหนังจีนกำลังภายใน ผสมกับหนังซูเปอร์ฮีโร่ แถมชีวิตส่วนตัวของอิลจิแมยังดราม่าไม่แพ้ละคร (ไทย) หลังข่าว...ยิ่งดูก็ยิ่งสงสัย ว่าทำไมไม่มีใครเอามาฉายในทีวีซะทีนะ

ส่วนที่ชอบมากในละครเรื่องนี้ คือ เสียงคนบรรยายเรื่องที่คอยเป็นพี่เลี้ยงให้คนดู แต่ที่ไม่เหมือนเวลาเราดูละครย้อนยุคทั่ว ๆ ไป ก็คือเจ๊คนนี้จะเล่าเรื่องในมุมมองและภาษาเดียวกับคนดู คือคนยุคสมัยนี้ แถมยังรู้ทุกเรื่องด้วย (เพราะเป็นคนเล่าเรื่องนี่นา) รู้กระทั่งว่า ตัวละครตัวนั้นตัวนี้ จะไปเจอกันอีกทีเมื่อไหร่ แล้วก็คอยทำให้เรื่องยาก ๆ มันง่ายขึ้น (อย่างการจำหน้า จำชื่อตัวละคร) ที่สนุกที่สุดคือการจิกกัด กระแนะกระแหน ด้วยภาษาและน้ำเสียงที่ทำให้อดยิ้มไม่ได้ (บางตอนที่เสียงบรรยายไม่ค่อยมีนี่ทำเอาเหงาไปเลยเหมือนกัน)

อีกส่วนก็คือ การเขียนบทให้อิลจิแมเป็นซูเปอร์ฮีโร่ที่มีความเป็นมนุษย์ มีปมในใจ ต่อให้พระเอกของเราวิทยายุทธ์ล้ำเลิศแค่ไหน ฉลาดแค่ไหน มันก็ต้องมีเรื่องที่เอาชนะไม่ได้อยู่เหมือนกันล่ะน่า

ความสนุกในการดูเรื่องนี้อีกอย่างก็คือยิ่งดู ๆ ไป เราจะยิ่งพบว่าตัวละครฉลาด-ล้ำลึกกว่าที่เราคิด และละครก็ฉลาด-ล้ำลึกกว่าที่เราคิดด้วยเหมือนกัน

ตบท้ายด้วยดนตรีประกอบเรื่องนี้ที่น่าสนใจไม่แพ้กัน ฉันชอบดนตรีตอนอิลจิแมเหาะอยู่ตามหลังคาบ้าน กับดนตรีสนุก ๆ ที่เป็นเสียงประจำของตัวละคร Wang Hyeong Bo ...ได้ยินแค่ดนตรีก็ขำแล้ว

ฉากที่เชื่อมระหว่างโซลยุคปัจจุบันกับโชซอนในอดีต โดยอาศัยคลองชองเกชอนเป็นตัวเชื่อม

ในความเห็นส่วนตัว ตอนแรกอาจจะดูสับสนกับเทคนิคการเล่าเรื่อง แต่ถ้าดูมาจนถึงตอนนี้ จะเริ่มเข้าสู่ความเป็นละครจริง ๆ แล้วละ

*มีละครที่ชื่อคล้าย ๆ กันอีกเรื่อง ตัวละครชื่อเดียวกันด้วย แต่สร้างออกมาคนละแบบ คนละทีมสร้าง สำหรับ The Return of Iljimae เว็บ Drama Beans --เว็บที่ฉันชอบแวะไปหาอะไรเกี่ยวกับซีรี่ส์อ่านบ่อย ๆ ให้คะแนนละครเรื่องนี้สูงสุด ๆ คือ เต็มสิบทั้งด้านความชอบในตัวซีรี่ส์และความดีของมัน จะว่าชี้นำก็นิดหน่อย แต่มันสร้างความสงสัยให้มากกว่า ว่ามันดีขนาดนั้นเลยเหรอ?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ในบรรดาซีรี่ส์ที่มีอยู่ในมือ (ไม่รู้เมื่อไหร่จะดูหมด)

รู้สึกอยากดู My Fair Lady กับ The Return of Iljimae ก่อนเรื่องอื่น ๆ

แต่ในที่สุดก็เลือกดู My Fair Lady ก่อน เพราะเป็นซีรี่ส์ใหม่ที่เพิ่งฉายจบไปหมาด ๆ ...และตามความรู้สึก ฉันว่าซีรี่ส์ย้อนยุคอย่างอิลจิแม มันดูท่าทางไม่น่าสนุกเท่าไหร่

แต่...ดู My Fair Lady มาได้ 7-8 ตอนก็เริ่มขัดแย้งในใจ...ยังไงไม่รู้ล่ะ เลยเบรกด้วยการเอา The Return of Iljimae มาดูคั่น

และตัวคั่นเวลาอย่าง อิลจิแม นี่แหละ ที่สร้างปัญหา เพราะดูแล้วสนุกมาก ๆ ...เรียกว่าตรึงคนดู (อย่างฉัน) เอาไว้ได้จริง ๆ แม้ว่าจะปิดทีวีไปแล้วก็ตาม (เรื่องราวในซีรี่ส์มันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวต่อได้อีก) แถมการดูหนังย้อนยุคแบบนี้ ยังเหมือนได้หลีกหนีจากเรื่องน่าปวดหัวในชีวิตประจำวัน (ฉันเลยหนีตามอิลจิแมไปโชซอนแทบจะทุกวันเลย)